Nevelige dalen

En dan sta ik om 05.10 uur in het Mergelland voor de zonsopgang, tussen Vijlen en Vaals, geen nevelige dalen, teleurstellend. Prachtige strakblauwe lucht dat wel…
Ik voel dit wordt ‘m niet. Ik maak een paar foto’s en denk, ik rij naar huis…

Onderweg naar huis, de wereld slaapt nog, rijdend ben ik in gedachte bij jou mama, 1 jaar voorbij, tranen biggelen over mijn wangen, waar blijft de tijd, ik denk aan alle veranderingen en mensen die ik heb losgelaten sinds jouw overlijden. Ik denk aan wat voor mij ligt… een weg naar het nu nog onbekende, maar vol vertrouwen op een nog liefdevollere toekomst. Voel enorme warme kracht door mij heen stromen. Bij Wittem denk ik in een flits: “Nee ik rij niet over de snelweg terug naar huis, ik steek de weg over… richting Eys”. Ik rij de weg naar beneden en dan… om de bocht krijg ik dit te zien… een cadeautje… dankjewel mama, ik heb je boodschap gevoeld en begrepen.

Anja Winthagen