Hoezo toevallig?

Ooit was liften voor mij mijn leven. Het stelde mij in staat de hele wereld te zien en mensen te ontmoeten terwijl ik eigenlijk bij lange na niet rijk genoeg was om te reizen. Mensen namen je mee naar huis, naar hun werk, naar hun families. Je kwam op plaatsen die je zelf niet had bedacht en in situaties die je niet kon verzinnen.

Zo kwam ik ooit terecht in een saaie buitenwijk van Sydney. Ik was samen met mijn broertje. Het begon al avond te worden en het zag er naar uit dat in deze wijk weinig anders gebeurde dan wonen. Een station zou handig zijn, een bus de stad in, of een hotel. Dat waren zo’n beetje de opties die het meest voor de hand lagen. Maar waar?

“Vrees niet, ik vraag wel iemand”, sprak ik. Het was doodstil op straat. Het was zeker etenstijd of zo. In de verte hoorde ik een auto een hoek omgaan en wegrijden. We liepen een beetje doelloos in de straat, en toen zag ik een man die bij een geldautomaat stond te pinnen.
Nadat hij klaar was, sprak ik hem aan: “Weet u misschien een hotel in de buurt?”
“Nee,” antwoordde hij. Hij had daarmee natuurlijk weg kunnen lopen maar hij vervolgde: “ik ben namelijk niet van hier. Ik kom uit Nieuw Zeeland.”
“Ah, Nieuw Zeeland!” herhaalde ik met een zucht, me herinnerend hoe mooi het daar was geweest toen ik daar het vorige jaar was geweest, op bezoek bij mijn oom en tante. “Ik heb familie in Nieuw Zeeland.”
“Waar komen jullie vandaan?” vroeg hij.
“Nederland”, antwoordde ik.
“Ah, Nederland,” herhaalde hij, “mijn schoonouders komen ook uit Nederland.”
“Oh?”
“Ja. Van Doorn, heten ze. Alex en Anne.”
“Nou jaaaaaa, krijg nou wat?” riep mijn broertje uit, zijn paspoort uit zijn heupgordel trekkend, “Dat zijn ONZE oom en tante! Kijk: Van Doorn!” en hij duwde zijn opengeslagen paspoort onder de neus van de vreemde meneer, die dus onze neef bleek te zijn! Nou ja, aangetrouwde neef, dan. Maar toch!
Natuurlijk nam hij ons mee naar huis en de volgende dag mee de stad in en alles!

Hij was het enige familielid geweest dat ik het vorige jaar niet had gezien, dus ik had hem nooit kunnen herkennen. We hadden die hele conversatie niet hoeven hebben, en, sowieso: wat is de kans dat je in een miljoenenstad als Sydney, in een duffe buitenwijk, aan de andere kant van de wereld, je neef tegen komt?

Nee, toevallig was toeval die dag het raam uitgegooid.

Sophia Anastasia, kunstschilder
http://sophia.anastasia.com