Een eigen huis bouwen

Ik stond op het punt om te verhuizen. Het huis waarin ik tot dan toe had gewoond, had ik al enkele maanden te koop staan. Ik was dus al een tijdje aan het rondkijken voor een huis, maar ik vond er geen dat aan mijn verwachtingen voldeed. En toen, tijdens één van mijn wandelingen door het bos, kreeg ik een heel sterk gevoel in mijn buik dat me vertelde dat ik mijn eigen huis moest gaan bouwen. Meteen nam mijn hoofd het over en dat zei: ZELF BOUWEN!? No way! Ik ben een alleenstaande moeder van twee kinderen en bovendien zit de wereld in volle crisis dus wat zou ik toch mijn huis gaan bouwen!?

Intuïtie en een krankzinnig doel
Maar het gevoel in mijn buik was echt heel sterk, het was alsof een koord aan mijn buik zat waar heel hard aan getrokken werd. Dus heb ik op een gegeven moment beslist om mijn intuïtie te volgen. Tegen alle adviezen in van anderen. Want de mensen die dicht mij me stonden verklaarden me allemaal voor gek. Ze begrepen maar niet waarom ik als alleenstaande moeder met twee kinderen, die op dat moment niet eens een lening bij de bank kreeg, zou gaan bouwen.
Bovendien had ik mezelf het krankzinnige doel gesteld om in vier maanden tijd mijn huis woonklaar te krijgen. Dus veel begrip van mijn directe omgeving kreeg ik niet. En eerlijk gezegd…: ik begreep het zelf ook niet. Steeds wanneer ik naar mijn hoofd luisterde, ging ik twijfelen aan mijn keuze.
Dus besloot ik voor mezelf: OK, ik begrijp er niks van waarom ik dit moet doen, en ik weet dat een aantal grote factoren echt niet in mijn voordeel spelen, dus ik ga vanaf nu mijn hoofd niet meer gebruiken om over mijn keuze na te denken, maar wel om oplossingen te vinden en het hele plan tot uitvoer te kunnen brengen. Maar niet enkel mijn hoofd deed het werk, zo bleek; ik kreeg ook veel hulp uit allerlei (soms onverklaarbare) hoeken.

Hulp uit allerlei hoeken
Zo schreef ik me meteen in voor een cursus ecologisch bouwen die een week later zou plaatsvinden. De medewerkster aan de telefoon zei: ‘We hebben normaal gezien een wachtlijst van enkele maanden, maar je hebt geluk: er heeft net iemand afgebeld voor de cursus van volgende week, dus je kunt meedoen.’ (toeval???)
Toen ik me aan het begin van de cursus voorstelde, vertelde ik over mijn huis dat nog te koop stond waardoor ik dus even nog geen verdere stappen kon zetten, maar dat het hele gebeuren rond ecologisch bouwen wel heel goed aanvoelde voor me. En met een gekke slag voegde ik eraan toe: ‘Dus stuur die koper voor mijn huis maar op me af en dan kan alles van start gaan!’
Een half uurtje later waren we met alle deelnemers naar de presentatie aan het kijken en luisteren. Normaal gezien heb ik ALTIJD de gewoonte om mijn telefoon op stil te zetten wanneer ik in vergadering ben. Die keer echter was ik dat vergeten. (toeval???) Opeens rinkelde de telefoon… Mijn makelaar aan de lijn…: ‘Ik heb een koper voor je huis!’.

En toen kwam alles in een mega stroomversnelling. Met de ene meevaller/toevalstreffer na de andere. En natuurlijk meer dan 100 vrijwilligers die kwamen meehelpen aan de bouw. En zo gebeurde het dat ik vier maanden en 5 dagen nadat de eerste schop in de grond was gestoken, in mijn huis kon gaan wonen.

Anja
www.purepowervrouwen.be