De roos

Wie kent het niet… ‘The Rose’ van Bette Midler. Dit prachtige en gevoelige lied over de liefde ontroert veel mensen. De harmonieuze mix van melodie, woorden en stem, gezongen met hart en ziel, raakt de mens in de ziel.

‘The Rose’ heb ik al vaak mogen zingen bij ceremonies, huiskamerconcerten… en ook tijdens een lezing over euthanasie. Een zeer gevoelig onderwerp belicht met een spirituele schijnwerper door Hans Stolp (pastor en auteur van vele spirituele boeken over de ‘nieuwe tijd’). Tijdens die lezing heb ik iemand leren kennen, een mooie, hoogbejaarde, alleenstaande en wijze vrouw. We kwamen in gesprek en zij vertelde me dat ‘The Rose’ HAAR lied was. En dat ze wenste dat dit lied tijdens haar afscheidsceremonie gespeeld werd. Daarna verloren we elkaar weer uit de ogen.

Maanden later had ik afgesproken om samen met een paar vrouwen naar de ‘Themadag Dementie’ van Hans Stolp te gaan in Amersfoort. Op weg in de auto vertelde een van de vrouwen haar levensverhaal. Hoe ze erachter kwam, en eigenlijk altijd heeft gevoeld, dat ze niet de biologische dochter was van haar vader. Haar moeder had een buitenechtelijke relatie en uit die warme en hartstochtelijke liefde, die haar moeder niet kende in het huwelijk, was zij geboren. ‘Ik heb ervoor gezorgd dat ze bij elkaar kwamen’, vertelde ze, ‘want ik wilde zo graag incarneren.’ Haar leven is niet altijd over rozen gegaan en sinds een paar jaar woont ze in Zuid-Limburg, geboren en getogen in Noord-Holland en altijd verbonden geweest met de zee. Helemaal alleen vertrokken, vrienden en kennissen achtergelaten, bouwde ze een nieuwe vrienden- en kennissenkring op… wat een durf en moed… chapeau! Het spirituele pad bewandelen is voor mijn gevoel haar grote steun geweest in het leven.

Als alleenstaande vrouw, ver weg van familie en vrienden, was haar grote zorg: wie ruimt mijn huis op als ik ben overleden en wie regelt de afscheidsceremonie. Gelukkig heeft ze een man gevonden die bereid is om alles te regelen. Alleen was er nog één ding wat haar zorgen baarden. Ze vond dat ze nog de ‘warmte en het zachte’ van een vrouw miste in haar afscheidsceremonie. Ze was bang dat de man niet helemaal begreep wat haar ‘intentie’ en boodschap was die zij de mensen wilde meegeven.

In de pauze kwam ze opeens naar me toe en zei: ‘Nu weet ik het weer. Jij hebt ‘De Roos’ gezongen tijdens een lezing van Hans.’ Ja, dat klopt nu weet ik het ook weer, antwoordde ik. En toen begreep ik hoe ik die last van haar schouders kon halen en antwoordde: ‘Weet je wat, ik zing ‘De Roos’ tijdens jouw afscheidsceremonie als je wilt.’ Ik kan niet omschrijven hoe dankbaar ze was met dit aanbod. De tranen stonden in haar ogen. Een paar dagen later ontving ik een kaart van haar, die begint met de volgende woorden.

‘Lief mens Pia. Ter herinnering aan een dag met een gouden rand. De cadeautjes vielen uit de hemel. De engelen brachten deze aan mij. Jij bent een zingende engel. Mijn vriendin de werkengel. Zij heeft mij toegefluisterd de spirituele kant van mijn begrafenis te doen. Tranen van geluk. Wat een verhoring. Waar twee of drie bijeen zijn, ben ik in uw midden. Wat voelbaar was en is.’

Wat ben ik dankbaar dat ik met het zingen van een mooi lied zoals ‘De Roos’ zoveel kan betekenen voor iemand. Ik voel me rijk en gelukkig… wat kan het leven toch mooi zijn en voldoening geven als je een mens kan dienen.

Moraal van deze ervaring… Schenk liefde en aandacht aan anderen en JE BENT EEN ENGEL op aarde.

Pia Brand, heart tuned singer
www.piabrand.nl