Zinvol toeval als bevestiging 2

Authentiek leiderschap – Bas Blekkingh

Eén van de boeken die mij veel ervaringen met zinvol toeval bezorgd heeft, is ‘Authentiek leiderschap’ van Bas Blekkingh. Een enorm inspirerend, maar heel concreet en praktisch geschreven boek, dat ik al sinds 2006 ken.

Het boek brengt je via zeven schillen dichter bij de kern van jezelf. Je onderzoekt jezelf van buiten naar binnen. Als je weet wat je écht gelukkig maakt, kun je je missie waar maken door de 7 schillen opnieuw te doorlopen. Maar dan van binnen naar buiten. Je brengt dan elke laag in overeenstemming met je missie.

Relatie met toeval
Zinvol toeval overkomt mij vooral als ik een boek lees of een workshop bijwoon waarin het gaat over veranderingsprocessen om dichter bij mezelf te komen en mijn persoonlijke doel te bereiken. De toevallige gebeurtenissen geven mij de bevestiging dat ik op de goede weg zit. Ik ervaar ze als cadeautjes, als een soort beloning. Met de boodschap: ‘Ga zo door!’.

Twee waargebeurde voorvallen
In een gesprek met mijn leidinggevende kwam het boek ‘Authentiek leiderschap’ ter sprake. Dit boek heeft zij overigens niet gelezen. Ik vertelde haar dat één passage in het boek vooral voor mij geschreven leek te zijn. Het ging over het verschil tussen zelfverzekerd en arrogant.

‘Zelfverzekerdheid gaat over jezelf, over je zelfbewustzijn. Arrogant gaat over je positionering naar anderen toe. Als je arrogant bent, plaats je jezelf boven anderen. Maar iemand met veel zelfvertrouwen houdt zich niet bezig met positioneren. Hij is er alleen van overtuigd dat hij tot veel zaken in staat is. En dat is prima, want valse bescheidenheid siert de mens níet (en ook niet de mensheid). Durf in jezelf te investeren, want het komt jou en je omgeving ten goede.’

Mijn leidinggevende zei op haar beurt dat zij ook een tekst heeft die grote indruk op haar heeft gemaakt. Het was een gedicht die Nelson Mandela in zijn inaugurele rede heeft geciteerd. Ze zou mij een vertaling van die tekst mailen. En wat schetst onze verbazing? Terwijl ik ‘mijn’ passage in het boek aan haar laat zien, kijken we allebei heel verbaasd naar wat er pal onder staat: ‘In zijn inaugurele rede droeg Nelson Mandela een gedicht van Marianne Williamson voor.’ Met het gedicht wat zo’n indruk op mijn leidinggevende maakte…

‘Our deepest fear is not that we are inadequate
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure
It is our light, not our darkness that most frightens us
We ask ourselves ‘Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?
Actually, who are you not to be?
Your playing small does not serve the world
There’s nothing enlightened about shrinking
So that other people won’t feel insecure around you
We are all meant to shine as children do
And as we let our own light shine
We unconsciously give other people permission to do the same
As we’re liberated from our own fear,
Our presentce automatically liberates others.’

Het tweede voorbeeld. Afgelopen donderdag gingen we onder leiding van een coach met twee vestigingen aan de slag om elkaar beter te leren kennen. We speelden het kwaliteitenspel. Iedereen kreeg 12 kaarten met een compliment erop, met de vraag om collega’s een welgemeend compliment te geven. Ik kreeg een opvallend compliment van iemand van wie ik het niet had verwacht. Op het kaartje stond: ‘Je geniet net zoveel van het proces als van het eindresultaat.’ Toen ik gisteren na 6 jaar het boek ‘Authentiek leiderschap’ weer ging lezen, viel de laatste zin van het voorwoord me op:

‘Geniet zowel van de reis als van de eindbestemming!’